Στιγμιότυπα από Σουρέδικο...

Στιγμιότυπα από το σπίτι πριν την δεξίωση...Οι γονείς της Νίκης, οι δικοί μου και η Νικούλα..

Αγαπητοί μου φίλοι καλημέρα,

Παρακάτω θα βρείτε ένα μικρό μόνο απόσπασμα από τις ευτυχισμένες στιγμές που όλοι ζήσαμε παραμονή Χριστουγέννων στο Σουρέδικο στον Κάμπο. Κάποιοι καλοί φίλοι σταμάτησαν την ορχήστρα να παίζει και ξαφνικά κάλεσαν τον γαμπρό να μιλήσει...και μίλησε από καρδιάς, βγάζοντας και εκφράζοντας συναισθήματα που δεν περιγράφονται..περισσότερες φωτό και λεπτομέρειες θα αναρτηθούν προσεχώς...

Kalispera filoi mou

Καλη όρεξη

ΚοτΣι μοΣχαριΣιο
Στην ΚατΣαρολα
Υλικά γιά 4 άτομά
1.500 γραμμ. μοσχαρίσιο κότσι
50 ml εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
100 ml λευκό ξηρό κρασί
200 ml ζωμός μοσχαριού
1 κρεμμύδι, κομμένο σε κυβάκια
250 γραμμ. καρότα, κομμένα σε ροδέλες
2 κλωνάρια σέλινο (σέλερι), κομμένα
σε ροδέλες
2 ντομάτες, ξεφλουδισμένες και χωρίς
τα σπόρια τους, κομμένες σε κυβάκια
1 φύλλο δάφνης
1-2 κλαράκια θυμαριού
αλάτι και πιπέρι
Ζεσταίνετε το ελαιόλαδο σε μια μαντεμένια
κατσαρόλα (κατάλληλη και για τον φούρνο),
αλατοπιπερώνετε το κότσι και το ροδίζετε
από όλες τις πλευρές του. Προσθέτετε το
κρεμμύδι και τα καρότα και μόλις ροδίσουν
ρίχνετε τις ντομάτες στην κατσαρόλα και
τις αφήνετε να μαραθούν. Περιχύνετε με το
κρασί και τον ζωμό, προσθέτετε τα μυριστικά
και σκεπάζετε την κατσαρόλα. μόλις πάρει
μια βράση ο ζωμός, βάζετε την κατσαρόλα
σε προθερμασμένο στους 160°C φούρνο και
ψήνετε το κρέας για 2-2½ ώρες, ανάλογα με
το πόσο τρυφερό είναι. άφαιρείτε τα μυρι-
στικά και σερβίρετε το κότσι σε μία πιατέλα,
με τα λαχανικά τριγύρω. το συνοδεύετε με
πατατούλες ατμού ή πουρέ πατάτας, ή και
φρέσκα ζυμαρικά.

Καλησπέρα φίλοι μου,

Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω και να παρακολουθήσω τους ρυθμούς με τους οποίους τρέχουν και αλλάζουν τα γεγονότα. Οι πολιτικοί μας, τους οποίους εμείς ψηφίσαμε και αποθεώσαμε επιδίδονται σε ένα παιχνίδι άσκοπης πολιτικής προπαγάνδας , και υστεροφημικών αποτυχημένων πρωτοβουλιών..

kalimera filoi mou apo tin omorfi rodo.....

Καλησπέρα καλοί μου φίλοι....

Από τα κρύα στα ζεστά κλίματα όπως βλέπετε...από τα κρύα της Πολωνίας και το -15 στο +35..όχι έτσι ξαφνικά και αόριστα...σ'αυτούς τους 5 μήνες πολλά άλλαξαν στη ζωή μου...και την δική σας πιστεύω..άλλωστε ποιος δεν έχει επιρρεαστεί από την διαφαινόμενη οικονομική καταστροφή που έρχεται και στην οποία όλοι με πρώτους τους πολιτικούς μας κλείνουν τα μάτια και εθελοτυφλούμε...δυστυχώς το κύμα που έρχεται θα μας συμπαρασύρει όλους και μόνο οι καλοί κολυμβητές και οι θαρραλεέοι θα επιβιώσουν..αυτοί που θα τολμήσουν να γυρίσουν σελίδα στην ζωή τους να προσαρμοστούν στα καινούρια δεδομένα και να αντικρίσουν κατάματα την καινούρια πραγματικότητα..η ζωή μας άλλαξε και θα αλλάξει περισσότερο..θα αναθεωρήσουμε καταστάσεις και πιστέυω μέσα μας, αλλά κυρίως πρέπει να στραφούμε σε άλλες ηθικές παραμέτρους και να βρούμε καινούριες ισορροπίες εσωτερικές και εξωτερικές ώστε να θυμηθούμε τον καλό ακροβάτη μέσα μας και να ισορροπήσουμε στο τεντωμένο σχοινί πολλά μέτρα από το έδαφος και το κοινό που είναι έτοιμο να μας κατασπαράξει..Η κρίση είναι κυρίως ηθική και συστημική, έχουμε ηθική κατάπτωση και πτώση αξιών...Φως στο τούνελ αχνοφαίνεται αλλά χρειάζεται θάρρος , πίστη και υπομονή για την έξοδο...Για τους τεχνοκράτες τι να πω;από αυτή εδώ την σελίδα εγώ ο άσχετος από Μαθηματικά είχα γράψει για -4 ύφεση και αυτοί στο μνημόνιο είχαν γράψει +1!!!
Οσο για τα προσωπικά μου, ο άγγελος που έγραφα στην προηγούμενη ανάρτηση πέταξε προς τα μέρη μας και πετάει πάνω από το κεφαλάκι μας και μας φωτίζει με την δύναμη του, το χαμόγελο του, και μας εκμαιεύει συναισθήματα τα οποία περιγράφαμε μόνο στα παιδικά παραμύθια...δεν ξέρω αν είναι όνειρο αυτό που ζω α, αλλά αν είναι μην μας ξυπνήσετε με το αγγελάκι μου...

Φιλιά πολλά σε όλους και θα μαι σύντομα κοντά σας πάλι..

Πολωνία Ιανουάριος 2011

Καλησπέρα φίλοι μου,

Είναι κάτι στιγμές σαν τούτη εδώ, που βρίσκεσαι σε μια ξένη χώρα στην Β. Ευρώπη, στο δωμάτιο ενός κεντρικού παραδοσιακού ξενοδοχείου, δίπλα σε ένα κούτσουρο που σιγοκαίει , παρέα με κόκκινο ημίγλυκο κρασάκι, βλέποντας απέξω όσο μπορείς δηλαδή από τα θολωμένα τζάμια το χιόνι που πέφτει ακατάπαυστα, και λες...πότε θα γράψω αν δεν γράψω τώρα;
Να γράψω να ευχαριστήσω τον Παντοδύναμο που έδωσε την ευκαιρία πέρυσι σε ένα γλυκύτατο μελαχρινό αγγελάκι να συνεχίσει να πετάει και να ομορφαίνει την ζωή μας....ευκαιρία που την άρπαξε από τα μαλλιά και δεν πρόκειται να την αφήσει ποτέ του πια, αντλώντας δύναμη και θέληση για ζωή από την εσωτερική φλόγα που καίει ακατάπαυστα μέσα της...
Για την ιστορία του Αγγέλου πληροφορήθηκα μόλις εχθές μάλλον κατά τύχη, και με ταρακούνησε όσο τίποτα άλλο στο παρελθόν, αναθεωρώντας πολλά από τα πιστέυω μου...εκεί που κάθεσαι ξαφνικά σε ειδοποιούν ότι το καντηλάκι σου τελειώνει...
εκεί χάνεις τον κόσμο, μετράς φίλους, αληθινούς, σχέσεις διαλύονται και άλλες ισχυροποιούνται..αλλά οπως λέει και το αγγελάκι ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό...

Καλές πτήσεις αγγελάκι...