Παρασκευή, Δεκεμβρίου 17, 2010

Χιος 22/11/2010-16/12/2010

Αγαπητοί μου φίλοι καλησπέρα,

Οπως καταλάβατε η σύντομη περιπέτεια μου με την στρατιωτική θητεία τελείωσε, αφήνοντας με κατά ένα αρκετά σεβαστό ποσό φτωχότερο.Συνοπτικά αυτό το διάστημα υπηρέτησα στην 96 ΕΑΡΜΕΘ στο Χαλκειός της Χίου.
Η πρώτη μου έκπληξη ήταν στις 0630 το πρωινό της 22/11 που παρουσιάστηκα όπου μια γληκύτατη σκοπός με υποδέχτηκε στην πύλη, αποδεικνύοντας ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν τα πάντα. Σε γενικές γραμμές μια χαλαρή μονάδα, με περίπου 180 αξιωματικούς και 19 φαντάρους όταν πήγα εγώ. Ναι καλά διαβάζετε, οι 19 φαντάροι πρέπει να κάνουν τα πάντα και ότιν περισσέψει οι χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι η εμπλοκή πάει σύννεφο και οι φαντάροι μένουν μέσα χωρίς έξοδο και διανυκτέρευση για πάνω από 20 ημέρες. Για να τα λέμε όλα , δεν πέφτουν καμπάνες σχετικά με γυαλίσματα, ξυρίσματα και τεντώματα αλλά από την άλλη και 20-25 μέσα πάει πολύ. Φυσικά άλλα προβλέπονται αλλά που θα βρεις το δίκιο σου. Γενικά τα τεθωρακισμένα έχουν την φήμη μαύρης μονάδας, εννοώντας ότι θα λερωθείς, λαδωθείς, και λασπωθείς. Τα άρματα τα είδα τρεις φορές και μπήκα και μέσα, δεν θέλω να αναφέρω εδώ πόσα κινήθηκαν στην άσκηση κινητικότητας που κάναμε, αλλά η κατάσταση με προβλημάτησε.Ελπίζω στον Εβρο που θα κριθεί η μάχη, αν κάποτε χρειαστεί να είνα διαφορετικά τα πράγματα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να σφουγγαρίσω ένα άρμα σε ένα χώρο 1χ1 , με μια μαύρη μάπα, από την βρώμα, που δεν μπορεί να κουνηθεί εκεί μέσα. Κατά τα άλλα , ο Ορχος των αρμάτων είναι το καλύτερο σημείο για λούφα, όχι των φαντάρων...αυτοί είναι μετρημένοι και φαίνονται αν λείπουν, αλλά των ΕΠΟΠ!!!Ναι, καλά διαβάσατε, κρυμμένοι πίσω από τα άρμαρα ή και μέσα σκοτώνουν την ώρα τους.
Στα μαγειρία βρίσκονται 4 μάγειρες -φαντάροι οι οποίοι βαράνε και σκοπιές, δηλαδή δεν κοιμούνται καθόλου, γενικά οι φαντάροι κοιμούνται περίπου 4 ώρες την ημέρα, τραγικό πραγματικά...
Απαράδεκτο το γεγονός ότι μετράνε τις μπουκιές μας στο φαγητό για να κάνουν οικονομία, κυριολεκτικά, στον καθένα αναλογούν, ένα αυγό, 3 κομμάτια μοσχάρι, 3 κομάτια χοιρινό, κοτόσουπα , μια κουταλιά...ντροπή κυριολεκτικά!!!!
Η καλύτερη μου εμπειρία ήταν στο Φυλάκιο αγ. Ισιδώρου στο Πιτυός, όπου ξαφνικά βρέθηκα να αντικαταστήσω ένα άρρωστο συνάδελφο, με φόρτωσαν στην καναδέζα και σε 30 λεπτά ήμουν στο Φυλάκιο. Ηρεμη ζωή, 10 άτομα όλα και όλα, μοιραζόμαστε σκοπιές ανα 6 ωρα, και ο μάγειρας επίσης, αρκετός ύπνος και χαλαρή ατμόσφαιρα. Δεν θα ξεχάσω το βράσυ στις 0200 το ξημέρωμα όπου είχαμε γενική διακοπή και ήμουν με τον Γιώργο μαζι στην μέση του βουνού, απόλυτο σκοτάδι, κρύο, και κάποιες φωνές απο ζωάκια.Η ζωή στο φυλάκιο ξρατάει 3 ημέρες όπου και αλλάζει η φρουρά..
Συνοψίζοντας και μετά από 52 σκοπιές σε 16 ημέρες, χωρίς να ξέρω να χειρίζομαι όπλο, έζησα μια παρωδία, κακοπαιγμένο θέατρο από τεμπέληδες ηθοποιούς. Ο ένας κοροιδεύει τον άλλον, όλοι μαζί τον διοικητή και αυτός τον Ταξίαρχο και πάει λέγοντας. Απλά σκέφτομαι και λυπάμαι τα νέα παιδιά που χάνουν τον χρόνο τους εκεί μέσα και ζορίζουν οικονιμικά τις οικογένειες τους...

Υ.Γ. Επειδή υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις οφείλω να ευχαριστήσω τούς Γιώργο Μ., Αγγελο Φ.,Αιμίλιο Κ.,Γιώργο Λ., Γιάννη Σ.,Μαργαρίτη Κ.,Μιχάλη Κ., Φώτη Γ., Γεωργία Σ.,Γεωργία Μ., Μπάμπη Ν., οι οποίοι χωρίς να υπερβούν καθήκοντα και υποχρεώσεις με τον τρόπο τους στέκονται ανθρώπινα και υπεύθυνα δίπλα στους οπλίτες...

Δεν υπάρχουν σχόλια: